Een Nintendo of Tablet voor je kind? Of geen van beide?!
Een paar jaar geleden kochten we via Marktplaats een Nintendo DS, waaraan de kinderen veel plezier hebben beleefd.
Maar sinds het begin van deze vakantie ligt de Nintendo te verstoffen. Want mijn twee jongste zoontjes hebben flink gespaard, en van hun zakgeld een Qware tablet gekocht bij de Intertoys voor 99 euro.
Tablet kan veel meer dan een Nintendo
En tot mijn grote verrassing blijk je op die tablet een Nintendo te kunnen simuleren, en bovendien duizenden spelletjes gratis te kunnen downloaden. Dat vind ik nou van die informatie die als moeder handig is om te weten.
Op basis van de ervaringen met mijn kinderen zou ik dus de aanschaf van een tablet adviseren, in plaats van een Nintendo. En al helemaal omdat een tablet goedkoper is dan een Nintendo, en na aanschaf goedkoper in de spelletjes.
Hoewel een Nintendo ook leuk is, heeft die als nadeel dat je er spelletjes bij moet kopen die al gauw rond de 40 euro kosten. Bij de tablet liggen die bedragen aanzienlijk lager.
Voordelen Tablet t.o.v. Nintendo
- Een tablet is goedkoper dan een Nintendo. Een tablet heb je bij de Intertoys voor een heel behoorlijke kwaliteit vanaf 99 euro, een nieuwe Nintendo kost rond de 150 euro.
- Je hebt meer spelletjes ter beschikking voor een lagere prijs
- Op de tablet kun je ook Nintendo spelletjes spelen, maar andersom niet
- Op de tablet zit internet
- De tablet heeft een groter scherm
- Op de tablet kun je muziek luisteren
- Op de tablet kun je boeken lezen. (Dat zeggen ze waarschijnlijk vooral om mij te paaien…)
Antischerm Brigade
De puristen onder ons zullen op de vraag in de titel van deze post: 'Een Nintendo of Tablet voor je kind?' ongetwijfeld onaangenaam getroffen hun wenkbrauwen optrekken. Want hoezo, zouden kinderen een Nintendo of tablet moeten krijgen?! Laat ze toch gewoon lekker buiten gaan spelen, of een gezellig bordspel doen. Wordt er immers niet voortdurend gewaarschuwd voor overgewicht, en kinderen die teveel tijd doorbrengen achter een scherm?
Schermpjes horen bij het leven...
Ik ben zo'n purist, maar ik ben ingehaald door de tijd, en de werkelijkheid van 2015. Nog steeds jaag ik mijn kinderen dagelijks minstens een uur naar buiten, maar ik heb me er bij neergelegd dat 'schermpjes' voor hen een eindeloze bron van vermaak vormen, en anno 2015 een normaal onderdeel van het dagelijks leven zijn geworden. Ze doen er zelfs sámen spelletjes, ieder op zijn eigen tablet. Dan ontmoeten ze elkaar in de wereld van Minecraft, en bouwen daar kastelen. En wat als ze een heus boek zitten te lezen op hun tablet?!
Nog niet eens zo lang geleden, maakte men zich zorgen over de verderfelijke invloed van strips op de jonge kinderziel. Dat is iets waar we nu om glimlachen. Zouden de generaties na ons meewarig glimlachen om ónze zorgen over schermpjes?
Hoe denk jij over het gebruik van beeldschermpen door kinderen? Mits het met mate gebeurd, is het dan een onvermijdelijk, en normaal onderdeel van het kinderleven anno 2015?
Mijn kinderen zijn allemaal in de 20 en 30 en ik ben blij dat ze nog zonder schermpjes zijn opgegroeid en veel gelezen hebben en dat zijn blijven doen. Dat betekent niet dat ik een heilige ben, maar dat de tijd aan mijn kant heeft gestaan. Maar een jaar of twee geleden kreeg ik een verre tienernicht uit Nederland 3 maanden lang te logeren die hier Engels kwam leren en overdag naar een talenschool ging. Ik hield voet bij stuk en sprak alleen Engels (waarop ze steevast "Okay" antwoordde), en ze leerde weinig. Je kunt wel raden wat de reden daarvoor was. Urenlang zat ze op Skype en van haar vriendenkringetje en familie kwam ze geen enkele dag weg. Een boek lezen in het Engels (of desnoods Nederlands)?
Ho maar! Als je kinderen uren lang achter schermpjes zitten dan moet je je afvragen in wat soort wereld ze verkeren en wat voor andere dingen ze met die tijd hadden kunnen doen. Hou de slaapkamers zolang mogelijk vrij van schermen en hou die dingen in de huiskamer in de gaten.
Op die leeftijden hadden die van mij ook geen apparatuur. Het wordt pas lastig als de oudste ouder wordt, en de apparatuur het huis in komt. De jongste komt er dan op jongere leeftijd mee in aanraking dan de oudste.
Ik herken dit helemaal! Het blijft toch de droom dat je kinderen de hele dag buiten ravotten en hutten bouwen! Maar de tijden veranderen.
En dankzij de sociale media hebben mijn kinderen hun contacten na onze verhuizing naar het platteland goed kunnen vasthouden. Ik merk dat dit beslist helpt.
Hoi Sannah, de jongens konden zich alleen de 7 inch veroorloven, en die is niet zo heel groot. Hij is dus geen probleem om makkelijk vast te houden.
Ze spelen vooral apps, maar ook wel pc-spelletjes via de wifi. Allebei evenveel geloof ik.
Ik ga er (inderdaad inmiddels) ook in mee, mits er voldoende andere dingen gedaan worden. Bordspellerjes vinden ze hier gelukkig helemaal niet saai.
Een half jaar geleden koos ik ook voor een tablet toen zoonlief een Nintendo wilde, maar die bleek van dusdanige kwaliteit (oa niet op de Android market kunnen maar alleen op een zeer beperkte eigen) dat ik die weer heb teruggebracht.
Twee vraagjes: is zon tablet niet juist door z'n grootte lastiger vast te houden
En, spelen je Kids vnl spelletjes via Apps of vooral pc-spelletjes via de wifi?
Haha, ooit was ik ook zo'n purist, toen onze kinderen nog de leeftijd hadden om dat te kunnen zijn zonder al te veel problemen:) Inmiddels heb ik twee tieners in huis en de jongste is 9 dus die zit ook al veel achter de schermpjes en heb ik mijn purisme maar naast me neergelegd, weliswaar met heel veel moeite, maar toch..
Het is gewoon de tijdsgeest en een bordspel is saai, dat vond ik vroeger zelf ook al als kind, dus..
Hier hebben we alles in huis, van laptop tot tablet, nintendo, gewone pc en ik heb ontdekt dat mijn kinderen erg veel creatieve dingen doen achter de schermpjes. Een groot deel van het sociale leven gaat via de schermpjes, ook dat van mij;) En af en toe kom ik nog wel eens iemand tegen met kleine kinderen die er schande van spreekt dat de jeugd zoveel computert, en dan voel ik nog wel een steekje jaloezie dat hun kindertjes zoveel buiten spelen en mezelf een ontaarde moeder. Het gevoel blijft er toch zitten blijkbaar..
Een boek lezen op de tablet vind ik trouwens helemaal niks, ik heb liever een echt boek:)
Het vervelende van dit spul vind ik dat het bij sommige kinderen verslavend kan werken en dat ze veranderen in zombies. En met name als ze ergens zijn waar even geen wifi is dat ze even niet meer weten wat ze moeten doen. Zeker bij jonge kinderen, vind ik, dat spelen heel belangrijk is. En dat niet alles voorgekauwd is. Wat bij heel veel speelgoed wel het geval is. Hoe dan ook: balans maar dat geldt ook voor volwassenen!
Nathalie
Die van ons zijn nu 7, 6, 5 en 1 1/2 jaar oud, en ik vind het niet 'nodig' voor ze. Af en toe doen de oudste drie computerspelletjes, en dat kan gewoon achter onze pc, en ik zit er niet op te wachten dat ze straks allemaal naast elkaar op de bank zitten te 'tabletten'. Mijn man heeft een iPad waar ze soms spelletjes op doen, en we kijken ook wel een uur of soms langer tv op een dag, zeker in de vakantie, dus schermpjes genoeg zou ik zo zeggen. Ze vermaken zich gelukkig ook wel veel met elkaar - spelletjes doen, clubje spelen, en soms op de bank met een stripboek. Verder tekenen ze nog graag en als we echt even uit de band springen, mogen ze verven. Zolang ze daar tevreden mee zijn, hou ik het graag nog even zo... en dan mogen ze als ze er écht eentje willen, er inderdaad zelf voor sparen.
En dan zou ik inderdaad voor een tablet gaan... met strenge restricties erop voor internet en de soort spelletjes. Want daar ben ik wel voorzichtig in...
Ik zou het denk ik van de leeftijd af laten hangen. En ook van het gebruik, misschien een beetje aan banden leggen. Wij hadden altijd een gameboy voor op vakantie en dat was fantastisch, maar ze moeten er niet (altijd) de hele dag in gaan zitten, maar ook lekker buiten spelen. En ik zou het sowieso niet zelf voorstellen, maar wachten tot ze er zelf mee komen.
Tja, tegen de tijd dat ik kinderen heb zijn we weer even verder... en ik verwacht niet dat ik de schermpjes buiten zal kunnen houden, dat gaat nu op een gegeven moment al niet meer. Wel wil ik ze zo lang mogelijk weg houden, maar of dat lang gaat lukken met een uber-nerd als vriend... 😉 die krijgt mij zelfs aan de e-boeken tegenwoordig haha
Tot heden wordt er hier niet gezeurd om een TV / WII / DS zoals bij de buren, en ik zal de laatste zijn om het zelf aan ze aan te bieden. Tegen de tijd dat ze zelf zo'n bedrag kunnen sparen, zullen ze er wel aan toe zijn en zal ik het ook echt niet verbieden. Denk dat ik het zo'n beetje als jij zou doen.
Hoor in de omgeving van mensen van wie het kind niet een uurtje achterin de auto kan zonder zo'n dvd-schermpje. Die van ons zitten tot heden zonder klagen 2 dagen lang 7 uur per dag in de auto als we op vakantie gaan. Zo lang dat zo is, wil ik dat graag zo houden.
Ik ben nu nog zo'n purist, maar dat kan ook met kinderen van 3 en 1. Hoewel mensen wel suggereerden om zo'n ding mee te nemen toen ik alleen met de kinderen moest vliegen. Belachelijk vond ik, maar zij waren verbaasd dat ik dat niet al had voor de kinderen! Nu is de oudste nog heerlijk buiten bezig en binnen met fantasiespelen. Ik probeer de schermpjes gewoon zo lang mogelijk te vermijden, maar ik zal ongetwijfeld ooit eraan toe moeten geven 🙂
De schermpjes horen bij deze tijd. Ik denk dat het niet goed is voor een algeheel verbod voor kinderen, maar alles wel met mate. En helemaal met je eens, pak het grut gewoon bij de lurven en zet ze buiten neer.
Volgens mij wordt je fantasie buiten ook het meest gepikkeld, daar kunnen schermpjes nog heel wat van leren :-))